پروژه خانه حیاط دار

نام: خانۀ حیات دار

آدرس: تهران، خیابان بنی هاشم، خیابان آذرنیا، کوچه شرافتی پور

شرکت مشاور: استودیو معماری شماره چهار

معماران: محمد یوسف صالحی، محمد صادق افشار طاهری، کسری شفیعی زاده، محمدرضا پیری

تیم طراحی: آذین ساوه دورودی، ایمان اسلامی، ثمین حیدری

مساحت زمین: ۸۵ مترمربع

مساحت ساخته شده: ۱۲۰ مترمربع

نوع: مسکونی، بازسازی

سازه: فرزاد برازنده

اجرا: محمدرضا پیری، استودیو معماری شماره چهار

طراح سه بعدی: هلیا مرادزاده، شیوا غفاری

گرافیست: فرشید نصر آزادانی

عکاس: پیمان امیرغیاثوند

بودجه: 5.000.000.000 ریال

کارفرما:‌ سعید شعبانی

مصالح: آجر، سیمان، فلز

خانه حیاط دار

امروزه، تعادل بین کار و زندگی مفهومی در حال تحول است اما به‌عبارت ساده، “تعادل بین کار و زندگی” درباره دستیابی به ترکیبی از کسب‌وکار و زندگی شخصی است. ما همه منحصربه‌فرد هستیم، و اصطلاح «زندگی شخصی» برای هر کدام از ما دارای مفهوم متفاوتی است، که می‌تواند شامل گذراندن وقت با دوستان و خانواده‌، استراحت‌کردن، انجام کارهای موردعلاقه، شرکت در برنامه‌ها و دوره‌های شخصی، معنوی یا آموزشی، ورزش‌کردن و مراقبه باشد. حتی می‌تواند شامل شغل نیز باشد. موضوع این پروژه، که دفتر فروش تجهیزات ورزشی بود، ما را به ایده ی ایجاد تعادل بیشتر بین محل کار و تندرستی، با شکاندن اصول یک دفتر اداری و ادغام آن با محل نمایش محصولات ورزشی رساند.

شرکت آکا در تمامی مراحل راه اندازی باشگاه های ورزشی از مرحله طراحی تا تجهیز خدمات ارائه می دهد. این پروژه در یک ساختمان اداری در کامرانیه به ما محول شد و هدف کارفرما ایجاد فضایی اداری یکپارچه برای فروش و ارائه خدمات به مشتریان بود. تضاد موجود بین یک فضای اداری و ورزش مسئله ای بود که ما را به جهت گیری متفاوتی در شروع پروژه رهنمون کرد. پیشنهاد اول ما ادغام نمایشگاه یا شوروم با محیط اداری بود که ما را به دو هدف نزدیک می کرد. اول آن که تغییر در تعریف یک کارمند شرکتی به یک ورزش-کارمند و دوم، ارائه ی نمونه های محصولات به مخاطب در فضایی همگون با فضای ورزشی.

از سویی از نظر ما ورزش پروسه ای سخت و دشوار است، که گذرگاهیست برای رسیدن به زندگی بهتر و ذهنی آرامتر. این گذرگاه در عین دشواری می تواند به یک بازی و سرگرمی خوشایند تبدیل شود که جزئی از سبک زندگی باشد نه مسیری برای رسیدن به هدفی موقت. ما پروژه را به یک مسیر و چند هدف تبدیل کردیم. در فضا یک مسیر مکلف و خشن تر “مسیر ورزشی” را تداعی کردیم، که به هدف های دلنشین و لطیف منتهی می شود. فضا های گذر با مصالح سخت تر و خشن طراحی شدند، المان های ورزشی در این فضاهای بی آرایش به چشم می خورد، آهن های خام، بتن و مصالح خالص دیگر جدییت فضا را به معرض دید می گذارند. مخاطب پس از گذر از این مسیر به فضا هایی با مصالح لطیف تر و دل نشین تر همچون چوب، موکت ها و گیاهان می رسد. تعادل به عنوان کلیدواژه اصلی این پروژه در طراحی مبلمان و المان های مختلف پروژه وجود دارد. همچنین مخاطب با حرکت در فضا موظف به عبور مکرر بین این دو مسیر شده و این تعادل بین دو متضاد را به خوبی تجربه می کند.