نیاز به مشاوره دارید؟

جهت دریافت مشاوره با ما در تماس باشید…

برقراری تماس

رسانه های دیجیتال نحوه خرید (آمازون) ، سفر (Airbnb) و حتی روابط عاشقانه (Tinder) را تغییر داده اند. این تغییر برای محیط زندگی مادی ما نیز پیامدهای زیادی دارد. معماری رسانه ، رشته نسبتاً جدیدی است که به این تعامل رسانه و معماری مربوط می شود ،  Martijn de Waal می گوید، یکی از سازمان دهندگان The Bienale Architecture Biennale 20 (28 ژوئن – 2 ژوئیه 2021). “این دوسالانه تحقیق در مورد چگونگی یادگیری معماران و برنامه ریزان شهری از مهندسان و طراحان رسانه های دیجیتال است و همچنین برعکس. در نتیجه ، روش ادغام رسانه های دیجیتال در معماری و برنامه ریزی شهری بهبود می یابد. “

“معماری رسانه ترکیبی از رشته هایی مانند معماری ، برنامه ریزی شهری ، رسانه های دیجیتال ، طراحی و هنر است.”

بنابراین ، منصفانه است که بگوییم معماری رسانه ها در حال شکل دادن به شهرهای ما و با آن زندگی ما است. نمود معماری رسانه متنوع است: فقط چند مورد ، نماها ، برنامه های کاربردی تلفن های هوشمند و رسانه های اجتماعی ، صفحه های شهری ، ledها ، پیش بینی ها یا حسگرها و محیط های پاسخگو. میشیل دو لانژ ، که به عنوان دو وال ، محقق دانشگاه در هلند است ، توضیح می دهد: “این ترکیبی از رشته هایی مانند معماری ، برنامه ریزی شهری ، رسانه های دیجیتال ، طراحی و هنر است.”  این دوسالانه درگیری محیط رسانه ها با ما درگیر خواهد شد. موضوع اصلی MAB20 این است که معماری رسانه می تواند تقریباً در همه جنبه های زندگی شهری ، از سازگاری با آب و هوا تا افزایش انسجام اجتماعی ، نقش داشته باشد. اما نتیجه این تعامل همیشه جسمی است. “معماری رسانه ها در حال حاضر از طریق تغییر زیرساخت ها و ایجاد گونه های جدیدی از ساختمان ها ، شهرهای ما را از نظر فیزیکی شکل داده است.”

موزه جدید M + در هونگ کونگ توسط هرتسوگ و دی مئورون مثال مهمی در مورد چگونگی ایجاد مستقیم معماری رسانه در ساخت گونه شناسی ساختمان جدید است. این موزه که هنوز در دست ساخت است ، دارای یک برج برج ایستاده است که به عنوان یک صفحه نمایش عظیم در خط افق شهر نمایان می شود. با نمایش محتوای مربوط به موزه ، این نوع معماری رسانه ای باعث افزایش عملکرد ساختمان سنتی موزه می شود.

جوایز معماری رسانه: فراخوان آثار

معماری رسانه می تواند در خیابانها ، به عنوان مثال صفحه نمایشهای عظیم ساختمانها ، بسیار قابل مشاهده باشد. در عین حال ، می تواند غیرقابل مشاهده باشد ، مانند برنامه های تلفن های هوشمند مانند Google Maps یا Waze که به افراد امکان می دهد از ایجاد ترافیک جلوگیری کنند. این می تواند در سطح عملکردی کار کند ، به عنوان مثال با سنسورهای حرکتی که با باز کردن درها یا نمایش موارد اضافی شخصی روی صفحه ها ، ما را از طریق مرکز خرید راهنمایی می کند. اما همچنین می تواند یک نصب هنری باشد که باعث افزایش آگاهی در مورد مسائل اجتماعی می شود. د وال: “به عنوان یک رشته نسبتاً جدید بسیار پویا است و بنابراین تعریف آن آسان نیست.” این ظواهر مختلف معماری رسانه در شش دسته جایزه معماری رسانه که هر دو بینال اهدا می شود ، مورد توجه قرار گرفته است. “دی وال” از استخدام کنندگان دعوت می کند: “از معماران ، هنرمندان ، طراحان و متخصصان رسانه های دیجیتال دعوت شده است تا کار خود را تا روز دوشنبه ، ۱۲ آوریل ارسال کنند.”

برای نشان دادن تنوع در میان موارد ارسالی در سالهای گذشته ، برگزارکنندگان از دو نامزد نام بردند:

فانوس کیپنس
اتاوا ، کانادا (۲۰۱۷)
دسته بندی: معماری متحرک

فانوس کیپنس یک اثر هنری نصب شده  در سال 2017 توسط مرکز هنر ملی در اوتاوا ، کانادا است. در سال 2015 برای 150 سالگرد کانادا ابداع شد. مرکز هنری یک بنای تاریخی کانادایی است و با نصب بزرگ منجر به یک برج خیمه شب بازی به نام “فانوس” می شود. با هدف ایجاد تجربه ای به یادماندنی و ایجاد ارتباط مثبت بین عموم مردم با این جشن ملی جشن ، توسط معماران Diamond Schmitt طراحی و با محتوای بصری توسط Moment Factory فعال شد. دی لانگه توضیح می دهد:

“هنری كه در یك ساختمان برجسته طراحی می شود نوعی معماری رسانه ای است كه مردم به راحتی می توانند با آن ارتباط برقرار كنند”.

“در عین حال پیامدهای فنی می تواند بسیار چالش برانگیز باشد. این در آن زمان بزرگترین صفحه نمایش LED در آمریکای شمالی بود اما هنوز هم برای کارکرد معماری اساسی شفاف بود. “

 

مخزن آرزو
استانبول ، ترکیه (۲۰۱۷)
دسته: روندها و نمونه های اولیه آینده

در جنبه تجربی تر ، آرشیو درخواب (Archive Dreaming) ، نامزدی در گروه Future Trends & Prototypes قرار دارد. این یک نصب رسانه ای فضایی به عرض 6 متر است که از الگوریتم های یادگیری ماشین برای جستجو و مرتب سازی روابط بین 1،7 میلیون سند استفاده می کند. کاربران می توانند به طور فعال تمام اسناد موجود در بایگانی فرهنگی بانک عثمانی را که قدمت آنها از قرن 20 تا 17 تا قرن است ، مرور و جستجو کنند. در هنگام بیکار بودن ، نصب “رویاهای” همبستگی غیرمنتظره بین 1.7 میلیون اثر فرهنگی را در سر می پروراند. تصاویر به صورت لیزری بر روی یک نصب دایره ای و همه جانبه طراحی شده است که توسط استودیوی هنری Refik Anadol با پشتیبانی فنی از Google’s Artists and Machine Intelligence طراحی شده است. دی وال می گوید:

“این یک پروژه هنری است که از معماری به عنوان فرم ارائه استفاده می کند.” “معماری رسانه فقط مربوط به ساختمانها و شهرها نیست ، بلکه راهی است برای تصور شرایط زندگی فردا. این پروژه های هنری می تواند راهی برای کشف سناریوهای احتمالی برای آینده باشد. “

آشکار کردن موضوع امسال – Futures Implied

این ششمین دوره دوسالانه معماری رسانه ، MAB20 ، از نوامبر ۲۰۲۰ به دلیل کرونا موکول شد و اکنون به عنوان یک برنامه آنلاین از ۲۸ ژوئن به ۲ ژوئیه ۲۰۲۱ برگزار می شود. انتقاد از اینکه معماری رسانه فقط یک روش ابتکاری برای ایجاد  “سوله های تزئین شده” قرن ۲۱ است توسط سازمان دهندگان کنار گذاشته می شود. “بله ، معماری رسانه در مورد زیبایی و بیان ، و در مورد نورها و رنگ های روشن است. اما بیشتر و بیشتر به عنوان عاملی برای تغییرات شهری شناخته می شود “، ضد لانژ.

“معماری رسانه می تواند ساختار ایستا را پویاتر و پاسخگوتر سازد.”

موضوع MAB20 بنابراین آینده ضمنی است. “ما می خواهیم بررسی کنیم که چگونه معماری رسانه می تواند به آینده مطلوب کمک کند. چگونه می تواند باعث پایداری اجتماعی و همچنین زیست محیطی شود؟ ” اما همچنین ، رویکرد انتقادی تری نیز اتخاذ خواهد شد: “چه کسی مالک داده هایی است که معماری رسانه تولید می کند؟” فوریت معماری رسانه در طی همه گیر تاجگذاری اخیر مشخص شده است. “با توجه به اینکه صفحات و بیلبوردها در مسیریابی توده ها و تنظیم فاصله اجتماعی مهم هستند. یا به روشی احساسی تر با ارائه بیانیه های حمایت از کارکنان بهداشت و درمان در یک ساختمان بزرگ که برای ده ها هزار نفر قابل مشاهده است. معماری رسانه می تواند ساختار ایستا را پویاتر و پاسخگوتر سازد. “

برای نشان دادن معماری رسانه به عنوان عامل تغییر مثبت ، دوباره دو نمونه از ارسال های قبلی جایزه معماری رسانه ارائه شده است:

پروژه شماره ۱ از خلیج شنژن
شنژن ، چین (۲۰۱۸)
دسته بندی: معماری متحرک

کلید مرکز شهر
سائو پائولو ، برزیل (۲۰۱۸)
دسته بندی: معماری مشارکتی

در مرکز شهر سائو پائولو یک روگذر به طول ۳ کیلومتر در دهه ۱۹۶۰ ساخته شد تا سرعت حمل و نقل در شهر را افزایش دهد. عوارض ناشی از آن ، خرابی شهری در مناطق اطراف به دلیل افزایش صدا و آلودگی بود. پس از یک کار طولانی ، ساکنان موفق شدند ساعات کاری پل هوایی را برای اتومبیل ها کاهش دهند و آن را به نوعی پارک عابر پیاده تبدیل کنند. الکسیس آناستاسیو ، هنرمند محلی ، چهار هنرمند را برای نمایش در ساختمان ها دعوت کرد. این جشنواره هنری رسانه ای به طور ایده آل در پیاده روی روی پل هوایی مورد توجه قرار گرفت و از مردم دعوت می شد شب هنگام که برای اتومبیل تعطیل است به آنجا بیایند. اندکی پس از جشنواره ، شورای شهر این گذرگاه را تصویب کرد که فقط در روزهای هفته از ساعت ۷ صبح تا ۸ عصر برای اتومبیل باز شود. به گفته د لانژ ، در اینجا معماری رسانه ها نقش “یک تئاتر شهری” را بازی می کند که در آن شهروندان می توانند یکدیگر را مورد توجه قرار دهند و به تعامل بازی کنند.

“این کار با تحریک بازطراحی یک زیرساخت ناکارآمد به یک پارک در دسترس و در نتیجه پارک فراگیر ، به عنوان عامل تغییر اجتماعی در یک محیط شهری عمل می کند.”

 

معماری رسانه چگونه شهرهای ما را شکل می دهد – و زندگی ما را با آن همراه می کند؟

گردآوری و ترجمه :

 استودیو معماری شماره چهار