پروژه گرا با هدف تحقق نظر کارفرما با سلیقه سنتی ،گرایش های ساده گرایانه و نیازهای زندگی مدرن آغاز شد. ایجاد فضایی خصوصی مناسب برای اقامت موقت و دربرگیرنده عامل تامین ویژگی پرسه زنی برای مخاطب در فضایی نه چندان گسترده ولی متنوع .ایجاد حس تعلق در فضایی عاری از تزئینات با حضور المان هایی کاسته شده به ساده ترین حالت، که در عین حال یادآور تعلق خاطری به معماری در فضای ایرانی است. پرسه زنی در فضایی بینابینی و عبور از نشانه هایی برای گریز به طبیعت. بدین منظور المان انتخابی به عنوان پلان زمینه پروژه الگوی فرش خشتی ایرانی برگزیده شد. المانی از گذشته برای طراحی بی آلایش امروزی. فرشی که به صورت قاب هایی یکسان(مدول مربع) از عناصر حیاتی چون آب، گیاه، خانه و … در کنار یکدیگر ساخته شده و گاها پیام رسان تفکرات و فرهنگ و رسوم نواحی می باشد. الگویی که در عین چیدمان مدولار هویتی ایرانی را به یدک می کشد. ترکیب بندی از پایه های زندگی پویا، بنابراین تداوم الگوی فرش خشتی به عنوان المانی از گذشته در زمان حال و حضور کنش ورز آن در فضا تاکیدی است بر شکل گیری مداوم اثر بدین معنا که پروژه همواره در حال تغییر و شکل گیری چه از لحاظ حضور ساکنان و چه از لحاظ انتخاب متریال بنا که در طول زمان دستخوش تغییر میشود بازنمود تفکر “همواره در حال شدن” میباشد که مترادفا به خلق فضایی بینابینی میان دیوار هایی با درگاه های عاریه گرفته شده از قوس نیم دایره مازه دار  و دیوارهایی با همان طاق ها اما این بار با بازشوهای شیشه ای مدولار. گذری از فضای باغ الهام گرفته شده از پترن فرش ایرنی گذر از طاق ها (المان سنتی) و ورود به فضایی عاری از پیچیدگی (المان مدرن) با نمونه های رنگی و طاق هایی ساده را منجر میشود. ورود به فضای خالی از تزئینات داخلی که طاق های خارجی در قسمتی از آن خودنمایی میکند. فضایی با سقف های بلند و راهروهایی که بار دیگر از میان فضای خارجی عبور کرده و هویت خالص فضا را به چالش می کشد. وجود بازشوهای عریض و مرتفع باعث ترکیب فضای داخل و خارج میشود و بینابینی بودن فضا را مدام یادآوری میکند. هویت داخلی-خارجی پروژه را تقویت کرده و بدین گونه با حضور در بخشی از فضای داخلی قسمتی از فضای داخلی دیگر در هاله ای از هویت داخلی- خارجی قرار میگیرد بدین ترتیب پروژه فضایی است بینابینی میان گذشته و حال در عین حال شامل ویژگی های هردو.