پس از تبادل نظر ، مهمترین مباحث را برای تجزیه و تحلیل عمیق توسط تیم ویراستار خود انتخاب کردیم ، و در نتیجه مجموعه ای از مقالات ترکیبی از روندهای شناسایی شده با وقایع غیر منتظره در سال ۲۰۲۰ بدست آمده و آنها را مستقیماً به طراحی معماری متصل می کند .
اکنون ، با ورود به سال ۲۰۲۱ نامشخص اما امیدوار کننده ، وقت خود را صرف کردیم و این مقالات را با دقت متوقف و بازخوانی کردیم. چه تعداد از این روندها هنوز معتبر هستند و چقدر پیشرفت کرده اند؟ چه روندهای جدیدی احتمالاً در سالهای آینده ایجاد خواهد شد؟
نوشته شده توسط خوزه توماس فرانکو
اثرات گرم شدن کره زمین قبلاً در خانه های ما احساس شده است
تصویر غم انگیز و هشدار دهنده یخچال های ذوب شده به نظر می رسید که به نوعی با واقعیت روزمره ما بیگانه است. با این حال ، سال ۲۰۲۰ ما را مجبور کرد که ۲۴ ساعت شبانه روز در خانه های خود بمانیم تا نه تنها با مزایای زندگی در خانه، بلکه با معایب آن نیزروبرو شویم. شاید ما متوجه شده باشیم که چگونه یک آب و هوای خنک صبحگاهی می تواند بعد از ظهر به جهنم تبدیل شود ، یا اینکه از نزدیک شاهد رشد قارچ بر روی دیواره های یک اتاق سرد و تاریک هستیم که در گذشته به ندرت از آن استفاده می کردیم. تخریب محیط زیست و تسریع در تغییرات آب و هوایی تأثیر مستقیمی بر کیفیت زندگی و سلامتی ما داشته است ، و بسیاری از آنها شروع به درک منفی آن در محیط نزدیک خود ، به ویژه کسانی که در شرایط نامطلوب زندگی می کنند ، می کنند.
سپتامبر ۲۰۲۰ گرمترین ماه ثبت شده در تاریخ بشر بود و یکی از چالش های اصلی معماران طراحی پروژه هایی است که بتوانند به طور طبیعی یا مصنوعی به کارآمدترین شکل خنک شوند زیرا سرمایش بسیار دشوارتر از گرمایش است. با افزایش آگاهی از این مسائل ، ما می توانیم پیش بینی کنیم که افراد هنگام تصمیم گیری در مورد خانه و محیط های ساخته شده خود ، سخت گیری بیشتری نشان می دهند و معماران را مجبور می کنند که ترکیب و رفتار مواد و محصولات را عمیقا درک کنند ، تا نتایج دقیق ما را به دقت ارزیابی کنند. تصمیمات را طراحی و دست در دست متخصصان سایر رشته ها کار کنند. به خصوص در شهرهای متراکم و کشورهای در حال ظهور که چالش ها پیچیده تر می شوند این ملاحظات بدیهی به نظر می رسد اما ممکن است در عمل وجود نداشته باشد ،. طبق اعلام سازمان ملل ، شهرهایی که در سالهای آینده بیشترین رشد را خواهند داشت عمدتا در مناطق گرم آب و هوایی واقع شده اند. برای جلوگیری از یک فاجعه انرژی ، طراحی معماری باید به عنوان یک اولویت به این مسائل بپردازد.
جستجوی آسایش فردی باید با تلاش های جمعی برای مبارزه با بحران آب و هوا همسو باشد.
همانطور که می بینیم ، همه چیز متصل است. ما می توانیم خانه ای را به پیشرفته ترین فناوری ها مجهز کنیم تا به سطح راحتی بهینه برسیم ، اما اگر همه این سیستم ها در مقیاس بزرگتر تأثیر منفی ایجاد کنند ، بی فایده هستند. پس از دو سال به ویژه دشوار ، روند باید به سمت همکاری باشد. تصمیمات فردی من چه تاثیری بر جامعه نزدیک من و فراتر از آن دارد؟ من واقعاً تا چه حد از رفتار و تأثیرات فضاهایی که در آن ساکن هستم و طراحی می کنم آگاه هستم؟ آیا سبک زندگی ای که من زندگی می کنم و به ایجاد آن کمک می کنم پایدار است؟ چگونه باید در آینده در این سیاره زندگی کنیم؟
بسیاری از این پاسخ ها به گرایش های پیچیده جهانی پیوند دارند و تنها در صورت ترویج قوانین کافی و تغییرات ساختاری در صنعت ، تغییرات قابل توجهی در مقیاس بزرگتر اتفاق می افتد. با این حال ، ظهور مصرف کنندگان متفکرتر می تواند تحولات اساسی را در طولانی مدت ایجاد کند. معماران هم همینطور. یک طرح معماری که پیامدهای آن را در مقیاس محلی و جهانی در نظر نگیرد و با آینده ای تغییرناپذیر سازگار نباشد ، برای نسل های بعدی غیرقابل اجرا و مشکل ساز می شود. آسایش فردی تنها در صورتی تحقق می یابد که به صورت جمعی و با آگاهی پایدار در مقیاس بزرگتر ، تغذیه یکدیگر را به دست آورد. این به همان شیوه مصونیت گله کار می کند: یک واکسن که فقط تعداد کمی از افراد مبتلا به بیماری را از بین نمی برد.
ما باید آینده ای آگاهانه و چند رشته ای بسازیم.
در چند سال اخیر روند طراحی معماری را تغییر کرده و به سمت آبهایی تا حدودی ناشناخته سوق داده شده است. نگرانی های معماری سنتی اکنون شامل عادت های جدید ، کاربردهای جدید ، فناوری های جدید ، معضلات ساختمانی جدید ، استانداردهای بهداشتی جدید و حتی ایده های جدید مربوط به تأثیر فضای فیزیکی بر مغز ما است. با این حال ، زندگی یک آونگ است و گرچه بسیاری از این روندها سپری می شوند ، برخی از چیزهایی که یاد می گیریم می تواند به اصول مثبتی برای طراحی و معماری مسئولیت پذیرتر و موثرتر تبدیل شود.
پیش بینی ها حاکی از آن است که ما به سختی قادر به بازگشت به کارهای جدا شده از سایر رشته ها خواهیم بود و چالش هایی که در این راه با آنها روبرو هستیم را می توان با پرورش کار خود با دانش سایر حوزه ها بهتر حل کرد. به این ترتیب ، ساختمانها با در نظر گرفتن کل عمر هر پروژه ، با تنظیم راحتتر اثر اکولوژیکی فرآیندهای آنها ، از جمله برچیدن و استفاده مجدد از قطعات ، کارایی بیشتری خواهند داشت. به همین ترتیب ، پیچیدگی و تغییرپذیری انسان را می توان با روشی آسان تر و کارآمدتر تنظیم کرد ، و به طور مشترک مجموعه ای از ابزارها و فن آوری هایی را که از حوزه های سنتی ما دور هستند ، در آغوش گرفت.
طبق مانیفست شهری منشور آتن ، این شهر باید به گونه ای تنظیم شود که چهار نیاز اساسی را تأمین کند: زندگی کردن ، کار کردن ، بازآفرینی و گردش خون (آتن C: 1941 ؛ ج. 130). همه گیری کافی بود تا همه این عملکردها به داخل خانه منتقل شود ، و مورد آخر بسیار محدود بود. ما می توانیم سعی کنیم آینده را پیش بینی کنیم اما فقط یک چیز مطمئن وجود دارد: ما باید برای سازگاری آماده باشیم ، از خود جذب شدن و سختی جلوگیری کنیم. آینده چند رشته ای آگاهانه ، مایل به انطباق ، شاید نقطه شروع خوبی برای اقدام همزمان در مقیاس های مختلف ، بدون غفلت از کسی یا هر چیز باشد.
